การเต้นประเภทบัลเลต์แดนซ์

บัลเลต์

          บัลเลต์ (ฝรั่งเศส: ballet) หมายถึง การแสดงที่ประกอบด้วยการเต้น และ ดนตรีมีลักษณะเช่นเดียวกับอุปรากร เพียงแต่บัลเลต์เป็นการนำเสนอเนื้อเรื่อง โดยใช้การเต้นเป็นสื่อ มีกำเนิดขึ้นในระหว่างศตวรรษที่ 15 ที่ประเทศฝรั่งเศส ต่อมาในศตวรรษที่ 19

การเต้นประเภท Jazz dance

Jazz dance

แจ๊สแดนซ์มีสองความหมาย ขึ้นอยู่กับยุค ทั้งสองแบบเกี่ยวข้องกันโดยวิวัฒนาการ

จนถึงช่วงกลางปี ค.ศ. 1950 การโชว์แจ๊สแดนซ์ มักจะหมายถึงการเต้นแทป เพราะดนตรีแจ๊สและแทปได้ถูกใช้ในการเต้นของยุคนั้น การเต้นแทปแบบอเมริกันมีรากเหง้ามาจากการเต้นแบบพื้นบ้านของชาว "ไอริช" และชาวแอฟริกัน ในยุคของการพลงแจ๊สนั้น แจ๊สแดนซ์เป็นการเต้นแบบสวิง ซึ่งเกี่ยวพันกับการเต้นแบบ เค๊กวอค แบล๊คบอทท่อม ชาร์เลสตัน ลินดี้ฮอป ซึ่งเป็นรูปแบบในการเต้นที่ใช้กันในยุคของเพลงแจ๊ส

ประเภทของนาฏศิลป์ไทย

ประเภทของนาฏศิลป์ไทย

นาฎศิลป์ของไทย แบ่งออกตามลักษณะของรูปแบบการแสดงเป็นประเภทใหญ่ ๆ 4 ประเภท คือ

1. โขน

เป็นการแสดงนาฎศิลป์ชั้นสูงของไทยที่มีเอกลักษณ์ คือ ผู้แสดงจะต้องสวมหัวที่เรียกว่า หัวโขน และใช้ลีลาท่าทางการแสดงด้วยการเต้นไปตามบทพากย์ การเจรจาของผู้พากย์และตามทำนองเพลงหน้าพาทย์ที่บรรเลงด้วยวงปี่พาทย์ เรื่องที่นิยมนำมาแสดง คือ

ความหมายและความเป็นมาของนาฏศิลป์ไทย

ความหมายและความเป็นมาของนาฏศิลป์ไทย

นาฏศิลป์  หมายถึง ศิลปะการฟ้อนรำ หรือความรู้แบบแผนของการฟ้อนรำ เป็นสิ่งที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นด้วยความประณีตงดงาม ให้ความบันเทิง อันโน้มน้าวอารมณ์และความรู้สึกของผู้ชมให้คล้อยตาม  ศิลปะประเภทนี้ต้องอาศัยการบรรเลงดนตรี และการขับร้องเข้าร่วมด้วย เพื่อส่งเสริมให้เกิดคุณค่ายิ่งขึ้น หรือเรียกว่า ศิลปะของการร้องรำทำเพลง